Spreken is zilver, passie is goud!

Een lezing verheffen naar een intense beleving. Dat is wat er op woensdagavond 24 januari 2024 gebeurde in het Drenthehuis te Geersdijk. Want kunst is meer dan alleen het zichtbare plaatje. Het verhaal en de onzichtbare lagen die er achter zitten, geven waarde aan het object. En wanneer dit passievol verteld kan worden, dan heb je goud in handen.

Een aantal weken geleden werd mij door Sociëteit Noord-Beveland gevraagd of ik tijdens de nieuwjaarsbijeenkomst iets wilde vertellen over mijn portretten en schildertechniek. Natuurlijk gaf ik daar een positief antwoord op. En na mijn "Sterren op het doek-avontuur" had ik een inspirerend verhaal om te vertellen. Aan de hand van schetsen, foto's en filmpjes kon ik een helder verhaal vertellen over de totstandkoming van het werk "Arjen Robben, the man of steel and glass". Maar mijn verhaal gaat dieper en verder dan alleen dit TV-avontuur. Het begint eigenlijk al op het eerste jaar van de kunstacademie.

Toen ik in het jaar 2001 werd aangenomen op de Willem de Kooning Academie te Rotterdam, kreeg ik het volgende te horen: we nemen je met de hakken over de sloot aan, maar moeten nog zien of je het in je hebt zitten. Een betere motivatie voor mij was er eigenlijk niet. Want ik had niets te verliezen, er waren geen verwachtingen en daarom kon ik alleen maar iedereen versteld doen laten staan. Ik startte de opleiding illustratie met 80 andere studenten en rondde het binnen 4 jaar met succes af samen met 1 ander meisje. Dit lukte puur op doorzettingsvermogen, nieuwsgierigheid en vindingrijkheid. En uiteraard toch ook een stukje talent. De kritieken kwamen soms hard aan, maar ik deed er altijd iets in positieve zin mee.

Dat doorzettingsvermogen, die drive, ben ik nooit verloren. Na de academie heb ik op diverse reclame-ontwerpbureaus gewerkt en ben ik mijn eigen bureau gestart met als specialisatie in vastgoedcommunicatie. Ook is het Zeeuwse illustratieve karakter Vet Wuuf ontstaan en niet zonder succes. De illustraties van deze vrolijke gezette dame waren in 15 winkels in Zeeland te vinden en er bestond zelfs een lunch- en cadeauwinkel met als naam "De wereld van Vet Wuuf".Tot aan Corona. Toen klapte heel veel in elkaar en had ik ineens tijd over.

Omdat ik door Corona tijd over had, ben ik weer ouderwets in mijn potlood gekropen. Alle oude weggestopte informatie die ik op de academie geleerd had, vond ik terug in het tekenen van portretten. Houtskool, acryl en olieverf: ik was flink aan het experimenteren en leren. Totdat ik mijn werk goed genoeg vond om op social media te delen. Voordat ik het wist had ik de eerste opdrachten te pakken. Met enthousiasme pakte ik door. Tot aan 21 september 2021. Toen veranderde onze wereld volkomen.

Het hersenstaminfarct van mijn man zorgde er voor dat alle zekerheden die wij hadden werden weggevaagd. Vooral in het begin was het een hele rauwe en verdrietige periode in ons leven. Alsof je in een boze droom leeft. Niets is meer zoals het was en het was maar de vraag of en wat er van ons oude leven terug zou komen.

Om thuis de boel draaiende te kunnen houden, ben ik me nog meer gaan richten op het creëren van portretten. Ik kon me dan letterlijk in de wereld van iemand anders begeven. Inmiddels was ik gestart met het schilderen op plexiglas. Het portret "Marcel 1.0" was daar het beginpunt van. Dit werk werd gezien en gewaardeerd door de jury van de Nederlandse Portretprijs. Tot mijn grote verbazing hing dit bijzondere kunstwerk ten toon gesteld in de robuuste Bagagehal van Loods 6 in Amsterdam tussen portretten van Jan Rot, Aart Staartjes en Peter R. de Vries tijdens "Het Weekend van het Portret, 2022". Ook had ik me vastgebeten in het TV-programma "De nieuwe Vermeer" dat begin 2023 is uitgezonden door omroep Max. Ik haalde de finale en kreeg lovende kritieken op mijn werk "Het concert, een ode aan de liefde voor muziek" van Pieter Roelofs (Rijksmuseum) en Abbie Vandivere (Mauritshuis).

Terugblikkend op die periode, brak ik tijdens mijn presentatie. Niet eens zozeer vanwege het verlies dat we als gezin hebben geleden, maar vooral omdat het me deed beseffen dat die tegenslagen ons ook zoveel bijzondere en mooie momenten heeft opgeleverd. Het vertrouwen dat je krijgt als iemand een dierbare vastgelegd wilt hebben, is heel bijzonder. En de emotie die loskomt wanneer je een portret aan de opdrachtgever onthuld, is meer dan goud waard.

Natuurlijk is het een prachtige kers op de taart dat Arjen Robben tijdens "Sterren op het doek" voor mijn werk heeft gekozen. En dat het kunstwerk nu bij hem thuis hangt. Ik kon uiteraard smaakvol over dit avontuur vertellen, met speciale achtergronddetails over het programma die niemand anders weet. Maar het meest trots ben ik op het feit, dat we als gezin de afgelopen periode zijn gegroeid en nog dichter tot elkaar zijn gekomen. We ontdekken onze nieuwe talenten en passies. Uiteraard hebben we geleerd om om te kunnen gaan met fikse tegenslagen en dit om te zetten naar positiviteit. Mijn man geeft inmiddels als ervaringsdeskundige lezingen over NAH en onze dochter ontwikkelt zich als een zelfstandige creatieve dame. Ik ben heel blij met de uitspraak destijds van de toelatingscommissie van de kunstacademie te Rotterdam: we moeten nog zien of je het in je hebt zitten. Een betere motivatie kon ik niet hebben toch?

Als laatste wil ik de Sociëteit Noord-Beveland danken voor het vertrouwen. Het was een prachtige avond, waarin ik ook nog eens het onlangs gemaakte portret van Freddie Mercury kon onthullen. En ik ben trots dat ik mijn verhaal in een bomvol dorpshuis mocht vertellen naast 3 andere bevlogen kunstenaars van Noord-Beveland: Janne van Gilst (fotografe), Peter Bakker (beeldhouwkunst) en Marjo Vingerhoed (hoedenmaakster).