Een afdruk van een indruk van een verhaal

De dame vertelde dat ze haar moeder verloor toen ze 8 jaar oud was. Na een ziekbed van 4 jaar, stierf zij. Hierdoor had de dame enkel een zieke moeder als herinnering. We hebben die bewuste avond veel gepraat over haar herinneringen, anekdotes over haar moeder die ze van anderen had gekregen, het leven op zich en over haarzelf. Want haar moeder komt ook een stukje in haar eigen ik terug. 

Na afloop van het gesprek lag voor mij de taak om een nieuwe herinnering te maken die passend is bij het karakter van de dochter en bij die van haar moeder. Het moest een vrolijk maar ook intiem portret worden waarvan zij een blij gevoel zou krijgen als ze naar haar moeder kijkt. Naast alle informatie die ik opsloeg vanuit het interview, kreeg ik ook oude foto's die ik kon gebruiken voor het portret. En dan is het tijd om de raderen te laten draaien. Een eerste schetsvoorstel volgde die direct werd goedgekeurd. 

Dochter en overleden moeder zijn samen geportretteerd. De moeder kijkt ons recht aan en haar ogen stralen. Ze zegt: 'hier ben ik nu.' De dochter is en profil geschilderd. Ze kijkt terug in de tijd. Op haar schouder is de hand van haar moeder te zien die haar vast houdt. Een zorgende hand voor de dochter waarmee ze haar verteld dat ze er toch nog voor haar is, ook al is ze er fysiek niet meer. 

Samen zijn zij vastgelegd op het moment van hun huwelijksdag. Zij zij zijn in het schilderij beide van ongeveer dezelfde leeftijd waardoor uiterlijke en innerlijke eigenschappen overeenkomen. Zo kan de dochter heel goed het gelukkige gevoel dat zij heeft over haar eigen trouwdag, spiegelen naar haar moeder. Zou zij zich ook zo gevoeld hebben? Dat moet haast wel. Of is ze in het schilderij juist heel trots op haar dochter? De licht gouden kleur in de achtergrond ondersteund het zonnige gevoel. De jurken vloeien in elkaar over. Zij is ik, en ik is zij.

Qua karakter zijn beide dames bescheiden. Een uitbundig schilderij zou niet gepast zijn geweest. Met zo min mogelijk afleidende elementen wilde ik een zo groot mogelijk effect te krijgen. Focus ligt op de band tussen moeder en dochter. De manier waarop het werk is geschilderd, refereert aan vervlogen tijden en toch doet het modern aan.

Het dubbelportret is geschilderd met acrylverf op 3 losse plexiglasplaten. De achtergrond is bewerkt met bladgoud en bladzilver. Hier is subtiel een natuurlijk bladerpatroon op geschilderd. Bloemen en planten is een gemeenschappelijke liefde van moeder en dochter. Het geheel wordt omlijst door een klassieke lijst die bewerkt is met gepatineerd zilver. 

Bedankt! Dat ik dit dubbelportret mocht maken en geven. Tijdens de onthulling hebben we met elkaar minuten lang alleen maar stil staan kijken. Uiteraard waren er ook de gepaste emoties en hele dikke knuffels, maar die stille minuten zeiden nog het meest. "Ja, ik heb mijn moeder weer in mijn leven en ze mag er meer dan zijn".

Portretten maken is meer dan een foto naschilderen. Het is een afdruk van een indruk van een verhaal.

Veel liefs, Bianca

Deel dit bericht gerust of laat een reactie achter onder deze tekst.